تاریخ دریافت: 22 مهر 1394،
تاریخ بازنگری: 17 آبان 1394،
تاریخ پذیرش: 29 آبان 1394
چکیده
با توجه به اهمیت آب در زندگی و همچنین مسائل محیط زیستی، تصفیه آن از اهمیت خاصی برخوردار میباشد. به‌طور کلی در تصفیه آب و فاضلاب از روشهای مختلفی از جمله ته‌نشینی و فیلتراسیون و روشهای بیولوژیکی استفاده میشود. یکی از مهمترین روشهای تصفیه آب و فاضلاب، منعقدسازی مواد زائد موجود در آب به‌وسیله منعقد کنندهها میباشد. عموما عمل رسوب‌دهی توسط نیروی جاذبه انجام میشود. منتها در این میان میتوان از روشهایی (افزودن مواد منعقد کننده) برای افزایش سرعت رسوب‌دهی استفاده کرد. مواد منعقد کننده دارای انواع مختلفی میباشند که عبارتند از: منعقد کنندههای غیر آلی (معدنی)، منعقد کنندههای آلی سنتزی، منعقد کنندههای طبیعی. در این پژوهش از منعقد کنندههای معدنی همچون پلی کلرور آلومینیوم و پلی کلرور سولفات آلومینیوم و کلرور آهن و سولفات آلومینیوم استفاده شده است. پلی کلرور سولفات آلومینیوم در مقایسه با دیگر تصفیه‌کننده‌های غیر آلی دارای ویژگیهایی همچون میزان مصرف کمتر، تولید لجن کمتر، ته‌نشینی سریع میباشد. به خاطر همین در این تحقیق روش ساخت ماده مذکور بحث شده و همچنین میزان رسوب‌دهی منعقد کنندههای مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل نشان میدهد که با در نظر گرفتن زمان ثابت ته‌نشینی (90 دقیقه)، میزان رسوب‌دهی بر اساس افزایش غلظت مواد منعقد کننده تا یک میزان حدی افزایش مییابد. همچنین در غلظت ثابت مواد منعقد کننده میزان رسوب‌دهی پلی کلرور سولفات آلومینیوم بیشتر از سایر مواد میباشد.
ابتدای صفحه